تماس با سنسه منصور
تماس با سنسه منصور
ایآیدو (به ژاپنی: 居合道، به انگلیسی: Iaido) یک هنر رزمی ژاپنی است که دربرگیرنده جابجایی‌های نرم، بیرون آوردن کنترل شده شمشیر از غلاف، حمله به حریف ذهنی، پاک کردن تیغه از خون و برگرداندن شمشیر به غلاف است. هنرجویان ایآیدو را ای‌آی‌دوکا می‌نامند.
ایآیدو (Iaido)، هنر رزمی سنتی ژاپن، بر حضور ذهن، آگاهی لحظه‌ای و توانایی بیرون کشیدن سریع شمشیر برای پاسخ به حملات ناگهانی تأکید دارد. قدمت ایآیدو (居合道) به اواسط قرن ۱۶ میلادی بازمی‌گردد. این هنر را هایاشیزاکی جینسکه میناموتو شیگه‌نوبو (۱۵۴۲–۱۶۲۱) بنیان نهاد و سازماندهی کرد. در طول قرن‌ها، اساتید بزرگ با توسعه و تکمیل تکنیک‌های آن، ایآیدو را به شکل امروزی رساندند.
نام ایآیدو از سه کانجی 居 (ای) – 合 (آی) – 道 (دو) تشکیل شده است. ترجمه تحت‌اللفظی آن «روش حضور ذهنی و عکس‌العمل فوری» است، اما در اصطلاح، «طریقت شمشیر» معنا می‌شود. این نام‌گذاری توسط ناکایاما هاکودو، بنیان‌گذار سبک موسو-شیندن، رواج یافت.
فنون و کاتاهای ایآیدو شامل چهار بخش اصلی هستند:
1) نوکیتسکه – بیرون کشیدن سریع شمشیر از غلاف
2) کیریتسکه – اجرای ضربه و برش حریف
3) چی‌بوری – چکاندن خون از روی تیغه
4) نوتو – بازگرداندن شمشیر به غلاف
امروزه ایآیدو در سبک‌های گوناگونی در ژاپن و سراسر جهان تمرین می‌شود. از معروف‌ترین و پرکاربردترین سبک‌ها می‌توان به موسوشیندِن-ریو اشاره کرد.
سِیتِی ایآیدو (Seitei Iaido) شامل ۱۲ کاتای فنی و استاندارد است که توسط کمیته‌ای از متخصصین و اساتید ارشد فدراسیون سراسری کِن‌دو ژاپن (Zen Nippon Kendo Renmei) در سال ۱۹۶۹ ایجاد شد.
ابتدا در سال ۱۹۶۹ تعداد ۷ کاتای استاندارد شده ایآیدو از سوی فدراسیون سراسری کِن‌دو ژاپن (全日本剣道連盟) معرفی شد. این تعداد کاتا از عناصر و اصول مدارس شمشیرزنی بزرگ شامل موسوشیندن-ریو، موسوجیکیدن-ریو و هوکی-ریو گرفته شد.
در سال ۱۹۸۱ تعداد ۳ کاتا و نهایتاً در سال ۲۰۰۱ تعداد ۲ کاتای دیگر به سِیتِی ایآیدو افزوده شد و تعداد کاتاها به ۱۲ عدد امروزی رسید.
سِیتِی ایآیدو (制定 居合道) رایج‌ترین و شناخته شده‌ترین فرم از ایآیدو است که در ژاپن و سایر کشورهای جهان تمرین می‌شود.
موسوشیندن-ریو (夢想神伝流) از بزرگترین و محبوب‌ترین سبک‌های ایآیدو در ژاپن و سراسر جهان است که در سال ۱۹۳۲ توسط استاد بزرگ ناکایاما هاکودو (中山博道) بنیانگذاری شد. وی زیر نظر استاد هوسوکاوا یوشیماسا از شاخه شیمومورا در ایآیدو به تمرین و آموزش پرداخته بود.
معنای نام موسوشیندِن-ریو:
- موسو (Muso) 無双: بی‌همتا، بی‌نظیر
- شیندِن 神伝 (Shinden): الهام الهی یا سنت مقدس
- ریو 流 (Ryu): سبک یا مکتب
در مجموع، "موسوشیندِن-ریو" به معنای "سبک انتقال یافته از الهام الهی و بی‌نظیر" است. این نام نشان‌دهنده جایگاه بالای این سبک در هنرهای رزمی سنتی ژاپن است.
فنون و کاتاهای موسوشیندن-ریو (Muso Shinden ryu) در چهار سطح دسته‌بندی می‌شود که هر کدام دارای تعدادی کاتا است:
1) شُودِن (Shoden 初伝)
2) چودِن (Chuden 中伝)
3) اُکودِن (Okuden 奥伝)
4) کومیتاچی (Kumitachi)
در زیر می‌توانید لیست کامل کاتاهای سِیتِی ایآیدو و موسوشیندِن ریو را مشاهده نمایید:
Suwari-waza (座業)
Tachi-waza (立業)
لباس و تجهیزات مورد استفاده در ایآیدو شامل موارد زیر است:
لباس ایآیدو:
1) ای‌آی‌دوگی (道着 - Iaidogi):
یک کت مخصوص که بلندتر از کت‌های کاراته است و معمولاً از پنبه یا پلی‌استر دوخته می‌شود.
2) هاکاما (袴 - Hakama):
شلوار چین‌دار سنتی ژاپنی که در ایآیدو استفاده می‌شود.
3) جوبان (襦袢 - Juban):
یک لباس نخی سبک که در زیر ای‌آی‌دوگی پوشیده می‌شود.
4) اوبی (帯 - Obi):
کمربند پهن به عرض 10 سانتیمتر و طول 4 متر که شمشیر را در جای خود محکم نگه می‌دارد.
تجهیزات ایآیدو:
1) ای‌آی‌تو (居合刀 - Iaito):
شمشیر تمرینی با تیغه‌ای از آلیاژ آلومینیوم و روی، با لبه غیربُرنده، مخصوص تمرینات ایآیدو.
2) شینکِن (真剣 - Shinken):
شمشیر واقعی و تیز که معمولاً برای تمرینات پیشرفته و آزمون‌های برش استفاده می‌شود.
3) بوکن (木剣 - Bokken):
شمشیر چوبی برای تمرین‌های پایه‌ای و تکنیک‌های ابتدایی.
