◢ تایسِن دِشیمارو（弟子丸 泰仙 – Taisen Deshimaru）- استاد ذِن
یکی از مهم‌ترین مروّجان ذِن بودایی در غرب، به‌ویژه در فرانسه و اروپا بود.
خلاصه‌ای از زندگینامه او:
تولد: ۲۹ نوامبر ۱۹۱۴ در ساگا، ژاپن
در جوانی با فرهنگ ذِن آشنا شد، اما مدتی به کارهای تجاری پرداخت و زندگی دنیوی را تجربه کرد.
استاد ذِن: نزد استاد کودو ساواکی（Kodo Sawaki）به تمرین ذِن پرداخت. ساواکی یکی از چهره‌های برجسته ذِن در قرن بیستم بود. پس از مرگ استادش، دشیمارو تصمیم گرفت تعالیم ذِن را به غرب منتقل کند. در سال ۱۹۶۷ به فرانسه رفت، ابتدا بدون برنامه‌ریزی خاص، اما به‌سرعت شاگردانی پیدا کرد. معبدها و مراکز آموزشی ذِن در اروپا تأسیس کرد و پایه‌گذار ”انجمن بین‌المللی ذِن سوتو“ شد.
او ذِن را با نگاهی ساده، مستقیم و غیرمذهبی آموزش داد که برای غربی‌ها قابل فهم بود.
وفات: در ۳۰ آوریل ۱۹۸۲ در توکیو ژاپن درگذشت، اما میراث او از طریق شاگردانش و کتاب‌های متعددش ادامه دارد.
استاد دشیمارو تأثیر زیادی در معرفی و گسترش ذن در غرب داشت، به‌طوری‌که بسیاری او را ”پدر ذن در اروپا“ می‌دانند.
معرفی کتاب ”The Zen Way to the Martial Arts“ نوشتهٔ تایسِن دِشیمارو
این کتاب یکی از آثار برجسته‌ای است که به ارتباط عمیق میان فلسفهٔ ذن و هنرهای رزمی می‌پردازد.
موضوع اصلی: این کتاب نشان می‌دهد که چگونه اصول و تمرینات ذِن می‌توانند در هنرهای رزمی（مانند ای‌آی‌دو، کِن‌دو، کاراته، جودو و دیگر سبک‌ها）به‌کار گرفته شوند، تا نه فقط بدن بلکه ذهن نیز پرورش یابد.
مفاهیم کلیدی:
- تمرکز و آگاهی（Zanshin）
- حالت ذهنی خالی（Mushin – ذهن بی‌ذهن）
- تمرین مداوم و بی‌هدف（Shugyo）
- اتحاد ذهن و بدن
- اهمیت نفس کشیدن، سکوت و آگاهی در لحظه
دیدگاه دشیمارو:
او هنرهای رزمی را نه فقط وسیله‌ای برای جنگ، بلکه راهی برای خودشناسی و دستیابی به روشن‌بینی می‌داند. به گفتهٔ او، یک رزمی‌کار واقعی باید راه ذِن را نیز طی کند، وگرنه هنر رزمی‌اش ناقص است.
سبک نوشتار:
کتاب ساده و آموزنده است، همراه با نقل‌قول‌هایی از استادان ذن و سامورایی‌های تاریخی. حتی اگر اهل هنرهای رزمی نباشید، باز هم مفاهیم درونی کتاب الهام‌بخش و قابل استفاده‌اند.
بخش‌هایی منتخب از کتاب ”The Zen Way to the Martial Arts“ اثر استاد تایسِن دِشیمارو:
- ذهن خالی（Mushin）:
”هنگامی که در برابر دشمنی قرار می‌گیرید، نباید ذهن شما درگیر تکنیک، برد یا باخت باشد. تنها چیزی که باید وجود داشته باشد، «ذهن خالی» است. این ذهنی است که در آن هیچ چیز نیست و در عین حال، همه چیز ممکن است.“
مفهوم:
زمانی که در حالت مبارزه‌ای هستی، ذهنت نباید مشغول پیروزی یا تکنیک باشد. ذهن باید تهی باشد—آزاد، بی‌داوری، آماده برای هر واکنش.
- تمرین و تکرار (Shugyo):
”تکرار بی‌پایان تکنیک‌ها بدون وابستگی به نتیجه، کلید پیشرفت واقعی است. تمرین باید به خودی خود، هدف باشد.“
مفهوم:
تمرین واقعی، تمرینیه که برای خودش انجام میشه، نه برای مقام یا تقدیر. تمرینی که در اون تو محو می‌شی، نه اینکه منتظر نتیجه باشی.
- وحدت ذهن و بدن:
”در هنرهای رزمی، همانند ذِن، بدن و ذهن باید یکی شوند. اگر ذهن جای دیگری باشد، حتی حرکات قوی بی‌روح می‌شوند.“
مفهوم:
تمرکز واقعی، وقتی رخ میده که ذهنت با بدنت هماهنگ باشه. نه فقط در حرکات، بلکه در نیت پشت اون حرکات.
- مبارزه‌ی واقعی:
”بزرگ‌ترین مبارزه، نه با دشمن، بلکه با خودت است—با ترس، شک، خشم و خودخواهی.“
مفهوم:
رزمی‌کار واقعی با دشمن بیرونی نمی‌جنگه؛ او با درون خودش می‌جنگه.
